Een vraag voor onder de kerstboom

Jij bent ergens naar op zoek

Je bent niet zomaar terecht gekomen op het blog Levenendood. Misschien heb je een concrete vraag, ben je op zoek naar informatie, kennis, herkenning, contacten, inzichten of inspiratie. Wat de reden van je bezoek ook is, het heeft vast iets te maken met sterven, afscheid nemen of rouw. Ik hoop dat je kunt vinden wat je zoekt en dat ik je met een van mijn artikelen een stapje verder help. Maar misschien wil je meer informatie, heb je onbeantwoorde vragen, wil je ervaringen delen of mis je onderwerpen. Ik wil je graag helpen, zodat Levenendood van nog meer waarde voor je kan zijn.

Laat me weten wat je zoekt

Het is mijn ambitie om Levenendood in 2014 dé ontmoetingsplaats en informatiebron te maken voor alles wat kan spelen rondom het levenseinde. Een plek waar goede informatie te vinden is, waar ervaringen gedeeld worden en die de moeite waard is om te bezoeken of je op te abonneren. Waar een community ontstaat van geïnteresseerden, professionals en lotgenoten. Dat kan niet zonder jouw hulp. Daarom vraag ik je te laten weten wat jouw vragen en behoeften zijn. Welke informatie zoek je? Waarover wil je iets weten? Zijn er ervaringen die je wilt delen? Wil je misschien zelf een keer een artikel schrijven?

Geef nú je reactie in het vak hieronder

Ik beloof je dat ik alle reacties ga gebruiken voor mijn artikelen in het komend jaar. Graag bied ik ook jou de ruimte om een artikel te publiceren. Ik laat je in januari weten hoe de planning eruit komt te zien.

Deel dit bericht via de social media

Wil je ook anderen in je netwerk de kans geven om te reageren? Deel dit bericht dan via de knoppen hieronder.

Ik kijk uit naar jullie reacties! Samen kunnen we alles aan.

Praten over de dood = praten over het leven

De dood is een taboe

Stil staan bij sterfelijkheid doet mensen bewuster leven. Ook als er geen directe aanleiding is om te denken dat het levenseinde in zicht is. In het hele land zijn er initiatieven om de dood bespreekbaar te maken. De effecten zijn beperkt; praten over de dood blijft voor velen een taboe. De focus van de initiatieven is vooral medisch en gericht en op het sterven zelf. Ik vind dat de insteek breder zou moeten zijn; gericht op zingeving en kwaliteit van leven. Daarmee zijn mensen veel makkelijker te verleiden om ook te praten over de dood.

Euthanasie bij dementie

Euthanasie in het nieuws

Er is de laatste tijd veel discussie en publiciteit over euthanasie bij dementie. De KNMG (de landelijke artsenfederatie) stelt dat euthanasie alleen plaats kan vinden als de patiënt nog voldoende wilsbekwaam is om zijn wens te herbevestigen. De wet geeft aan dat euthanasie  ook mogelijk is als de patiënt in het verleden bij vol bewustzijn een schriftelijke euthanasieverklaring heeft opgesteld en aan de overige criteria voldoet. De huidige praktijk is dat gehandeld wordt naar de richtlijnen van de KNMG. Euthanasie bij wilsonbekwame dementerende patiënten wordt niet of nauwelijks toegepast. Ik verwacht dat de discussie er uiteindelijk toe zal leiden dat de interpretatie van de wet ook door de KNMG verruimd zal worden.

Ter beschikking van de wetenschap

Een bijzondere keuze

Rond zijn tachtigste nam hij het besluit. Hij wilde zijn lichaam ter beschikking stellen van de wetenschap. Hij zorgde dat het nodige hiervoor geregeld werd en informeerde zijn kinderen. Veel werd er niet over gesproken. Ondanks zijn leeftijd leek zijn overlijden nog heel ver weg. En toen was het ineens zover. Hij overleed op een besneeuwde dag, in de vroege ochtend. Enkele uren later werd zijn stoffelijk overschot opgehaald. En dat was het dan… of toch niet?

Overlijden in een hospice

Een hospice voelt als een warm bad

Vorige week was ik even terug in het Hospice waar ik een tijd gewerkt heb als zorgvrijwilliger. Er gebeurde van alles tegelijk en toch heerste er een weldadige, warme, huiselijke sfeer. Vrijwilligers waren bezig met de verzorging van de gasten. Er werd schoongemaakt, er draaide een was, koffie werd gezet. In de huiskamer zat een vrijwilliger te praten met de partner van een van de gasten. Een van de bestuursleden liep binnen om de dozen met speculaas van de Sinterklaasactie op te halen. Het was er vertrouwd, alsof ik nooit was weg geweest.

Regie rondom het levenseinde

Met een blij gezicht bladert ze door de map die voor haar ligt. ‘Wensen rond de laatste levensfase, uitvaart en nalatenschap’ luidt de titel. “Het is een pak van me hart”, zegt ze. “Alles is nu geregeld en vastgelegd. Je weet niet half hoeveel rust me dat geeft.” Op het eerste oog lijkt dit nu niet direct iets om blij van te worden. Het was soms dan ook best lastig om over deze gevoelige onderwerpen te praten. Maar nu dat proces achter de rug is overheerst de blijdschap. Ik voel me vereerd met het vertrouwen dat ik heb ervaren. En ik ben blij met wat ik voor haar kan betekenen.

Levendige Allerzielen

Schaatsen als herdenking

Zondag gaan we met de hele familie schaatsen. Mijn broers, zus, schoonzussen, zwagers en alle neefjes en nichtjes. Maar eerst bezoeken we het graf van mijn ouders, zoals elk jaar rond Allerzielen. Het is een jaarlijkse traditie, waarbij we onze ouders herdenken. Een levendige viering van Allerzielen.

Lessen voor levenden

Leren van stervenden

Massaal werd er de afgelopen periode gekeken naar de serie Over mijn lijk van BNN. Het programma maakte grote indruk. Jip, een van de deelnemers, werd zelfs trending topic op twitter. Het is dan ook ontroerend en heel aangrijpend om te zien hoe jonge mensen omgaan met hun ziekte, hun leven invulling geven en toeleven naar hun dood. Wat kunnen wij leren van Jip, Marieke, Methap,  Amber en Ronald?

Oncofonie toont kracht van creatieve expressie

Grootse opbrengst voor Kanker in beeld

Theater Carré was zondag  afgeladen. Het was de dag van de Oncofonie. 360 leden van de koren Zingen voor je leven, tientallen artiesten, het Noordpoolorkest, twee jonge ballerina’s, en zo’n 1500 enthousiaste bezoekers. Doel: aandacht en middelen voor de Stichting Kanker in beeld. Resultaat: verbondenheid, betrokkenheid, saamhorigheid, inspiratie en ongetwijfeld een flink geldbedrag.

Het litteken van Volendam

11 jaar na de cafébrand

Het is juli 2012 en onze zeilboot ligt aangemeerd in de haven van Volendam. De schade die in 2001 is aangericht door de brand in café De Hemel is nog steeds zichtbaar. Het pand aan de haven staat nog altijd leeg. Op het kerkhof is een aparte sectie waar de 14 dodelijke slachtoffers begraven liggen. Alle graven vol bloemen. Aan de haven is een monument geplaatst. En op straat kom ik verschillende mensen tegen met ernstige littekens als gevolg van hun verbranding.